Midden in de Tweede Wereldoorlog schreef de Franse schrijver Albert Camus (1913-1960) vier brieven aan een naamloze Duitse vriend. Inzet was het harde verwijt van de Duitser dat Camus niet van zijn land zou houden, omdat hij zich niet wilde bekeren tot het nietsontziende nationalisme van de nazi’s.
Camus’ brieven zijn een vlammende verdediging van zijn persoonlijke liefde voor zijn land en de Europese beschaving, die juist vraagt om debat en kritiek en vasthoudt aan het streven naar rechtvaardigheid.
In een tijd waarin het agressieve nationalisme weer hoogtij viert, hebben de lucide woorden van Camus het effect van een mokerslag. Bas Heijne schreef een inleiding, waarin hij deze noodzakelijke tekst onontkoombaar in ons heden plaatst.
‘Wat een rechtvaardig vaderland is, en hoe van je land te houden zonder in eng nationalisme te vervallen, leren deze geestrijke brieven van Camus.’
Tommy Wieringa
‘In zijn inleiding laat Heijne overtuigend zien waarom we Camus meer dan ooit nodig hebben als vriend en bondgenoot.’
Simon van Teutem
‘Een prachtige ode aan een hoopvol bestaan in een hopeloze wereld.’
Beatrice de Graaf
