We laten onszelf achter
en nemen slechts een souvenir
van een vervlogen tijd mee.
We houden onszelf steeds weer een spiegel voor,
snijden onze lijven in dunne schijven
en leggen ze voor ons neer
In Richtingloos navigeren wordt de cyclus van de liefde onthuld. Rauw, eerlijk en doordrenkt met kwetsbaarheid, tracht Esohe Weyden in ritmische verzen de complexiteit van de liefde en het helende proces dat volgt op een gebroken hart te omschrijven. Twee stemmen verweven zich in een dialoog over (zelf)liefde, verlies en heling. Deze bundel neemt je mee op een bewogen innerlijke reis die door velen werd ervaren, maar zelden zo treffend is verwoord.
